Fondsen

De Hedge Funds (hedge fonds) worden ook wel alternatieve beleggingsfondsen genoemd, omdat het producten zijn met zeer specifieke kenmerken, met meer vrijheid, meer ondoorzichtig en hun beheer wordt uitgevoerd met meer geavanceerde technieken (die geen plaats hebben in traditionele beleggingsfondsen).
Als je wilt ontdekken hoe ze werken, welke strategieën ze gebruiken en hoe je kunt investeren in Hedge Funds, laten we het je zien in dit artikel.
De letterlijke vertaling van de term Hedge Fund is “hedgefonds”. Maar in werkelijkheid zijn het financiële producten die volledige vrijheid hebben bij het beheren van hun beleggingsportefeuille.
Hun ontstaan wordt toegeschreven aan het jaar 1949 (in de Verenigde Staten). In het begin gebruikten ze complexere strategieën met als doel dekking te bieden tegen risico's (door het gebruik van financiële derivaten). Echter, de Hedge Fund-industrie is zo gegroeid dat het moeilijk is om een zo eenvoudige definitie te geven.
In werkelijkheid zijn Hedge Funds beleggingsproducten die een veelheid aan strategieën kunnen gebruiken (sommige risicovoller dan andere), maar niet alleen met als doel dekking te bieden. Het zijn instellingen voor collectieve belegging (ze kunnen beleggingsfondsen, Sicavs, etc. zijn).
Als je je afvraagt wat hun doel is, is het antwoord dat ze zich willen loskoppelen van de markten en zich willen ontkoppelen van andere activa.
Het alternatieve beheer, zoals deze beleggingsfilosofie ook wel wordt genoemd, streeft uiteindelijk naar een absolute rendement, ongeacht het gedrag van de economie en de markten. Ze kunnen profiteren van de inefficiënties die zich op de markten voordoen.
Normaal gesproken houden traditionele beleggingsfondsen zich aan een beleggingsbeleid en een reglement. Maar de Hedge Funds hebben dit soort beperkingen niet. Ze kunnen meer krediet gebruiken, effecten lenen, financiële derivaten gebruiken, hefboomwerking toepassen, short gaan, etc.
Bovendien zijn de Hedge Funds bekritiseerd omdat ze een speculatieve geest hebben, economische crises veroorzaken door short te gaan en minder transparant zijn.
Zoals eerder gezegd, werkt een Hedge Fund met technieken die over het algemeen verboden zijn in traditionele beleggingsfondsen. Ze houden meestal een actief beheer van de portefeuille en zijn volledig vrij om de markten en soorten activa te kiezen waarin ze willen investeren.
Deze fondsen hebben geen verplichting om de diversificatieprincipes te volgen die aan traditionele fondsen worden opgelegd. Evenzo hebben ze de mogelijkheid om met een hoger schuldenniveau te opereren.
Zoals te verwachten valt, kan dit complexere en actievere beheer leiden tot hogere vergoedingen. Normaal gesproken is de beheervergoeding (of een groot deel daarvan) gekoppeld aan de resultaten van het fonds.
We kunnen onderscheid maken tussen Hedge Funds “onshore” en “offshore”. Omdat dit soort fondsen meer flexibiliteit nodig hebben bij het investeren, hebben ze een soepeler regelgeving nodig. Daarom is het gebruikelijk om “offshore” Hedge Funds te vinden. Dat wil zeggen, niet binnenlandse fondsen; gevestigd in landen zoals Luxemburg, Ierland en zelfs de Bahama's (deze landen hebben minder strenge regels en voorschriften). Dus de belegger geniet van minder bescherming.
Aan de andere kant kunnen we ook “multistrategie” Hedge Funds vinden. Dit zijn fondsen die niet één enkele strategie volgen (in tegenstelling tot “monostrategie” Hedge Funds). Met andere woorden, naast diversificatie in markten, producten en geografische gebieden, bieden ze ook diversificatie in beheersbeleid.
Een gemeenschappelijk kenmerk van alle vrije beleggingsfondsen is dat ze een groot professioneel talent nodig hebben. Beheerders moeten een uitgebreide kennis hebben van de financiële markten en de middelen die ze hebben om gesofisticeerde strategieën te ontwikkelen.
Samenvattend, de werking van Hedge Funds is gebaseerd op een grotere vrijheid, maar ze gebruiken ook hefboomwerking, werken short en hebben een lagere transparantie. Hun regelgeving is soepeler, praktisch het minimum dat vereist zou kunnen worden om niet als een “financiële piramide” te worden beschouwd. In feite zijn ze niet verplicht om dagelijks een netto-inventariswaarde te publiceren.
Ze worden ook gekenmerkt door een lagere liquiditeit (met de gegarandeerde liquiditeit van gewone beleggingsfondsen).
Ze hebben echter ook hun voordelen: ze bieden een goede verhouding tussen rendement en risico. Evenzo kunnen ze ook absolute rendementen behalen (positieve rendementen in alle marktfasen).
Het antwoord is nee. Hoewel ze bepaalde kenmerken delen, zijn absolute return fondsen gereguleerd door de Europese UCITS-regelgeving (die een hogere mate van bescherming voor de belegger biedt).
Bovendien hebben absolute return fondsen een hogere liquiditeit dan Hedge Funds. Ze zijn eenvoudigweg een categorie van traditionele beleggingsfondsen.
Investire comporta un rischio di perdita.
Il 51% dei conti degli investitori perde denaro negoziando CFD con questo fornitore.
Quando investi, il tuo capitale è a rischio.
Zoals te zien is in de vorige sectie, is het moeilijk om de specifieke werking van een Hedge Fund te bepalen. Dit komt omdat het een term is die zeer verschillende soorten producten omvat.
Daarom is het gebruikelijk om dit type fondsen te classificeren op basis van de strategie die ze ontwikkelen.
Er zijn meerdere soorten strategieën, die een breed spectrum van Hedge Funds mogelijk maken. Naast de opportunistische of directionele en “short sellers” (zij die alleen shortposities innemen op overgewaardeerde activa of activa met verslechterende fundamentals), zijn dit enkele van de meest voorkomende.
Laten we ook niet vergeten dat er Hedge Funds zijn die strategieën combineren (multistrategie).
Dit type strategie bestaat uit het omgekeerd investeren in twee soorten gecorreleerde waarden, met het idee dat het bestaande prijsverschil tussen hen zal verkleinen of vergroten.
Evenzo proberen Hedge Funds die deze strategie volgen het risico van longposities te verminderen.
Normaal gesproken nemen ze longposities in activa die oververkocht of ondergewaardeerd zijn (ook die met een hoog groeipotentieel). Voor shortposities kunnen ze de eigen marktindex kiezen waartoe het effect behoort. Ze kunnen zelfs sectorale criteria volgen.
Met het effect van financiële hefboomwerking is het mogelijk de rentabiliteit van dit soort strategieën te verhogen. Wanneer de lange positie hetzelfde bedrag heeft als de korte positie, wordt deze investeringsstijl "market neutral" genoemd.
De hedgefondsen die de arbitrage strategien volgen, hebben als doel te profiteren van marktverstoringen of inefficiënties. Dat wil zeggen, ze identificeren anomalieën die de neiging hebben zich aan te passen.
Deze onvolkomenheden kunnen zich voordoen in de vastrentende markt, aandelenmarkt, hypotheekmarkt, met valuta's, bij fusies of overnames, en ook kunnen ze een derivaat kopen en een korte positie innemen in de onderliggende waarde (of vice versa).
Marktinefficiënties zijn meestal tijdelijk, op deze manier voeren de alternatieve beheersfondsen die deze strategie volgen theoretisch risicovrije transacties uit. Beheerders hebben krachtige technologie nodig om van deze kansen te profiteren.
Er bestaat een speciaal type arbitrage, dat op zichzelf een strategie vormt die door hedgefondsen wordt gevolgd, genaamd "convertibele arbitrage". Dit wordt meestal gedaan door de convertibele te kopen en de onderliggende aandelen te verkopen. Ze kunnen ook de convertibele kopen en een korte positie innemen met financiële opties op de onderliggende waarde.
De hedgefondsen die gespecialiseerd zijn in kredietstrategieën schatten het vermogen van een bedrijf in om aan zijn financiële verplichtingen te voldoen. Op deze manier kunnen ze weten of hun risicobeoordeling (die wordt toegekend door kredietbeoordelingsbureaus) correct is of niet. Bovendien, of het waarschijnlijk is dat hun risicobeoordeling zal verbeteren of verslechteren.
Zo kunnen ze lange posities innemen in schuldemissies waarvan wordt verwacht dat ze in prijs zullen stijgen en korte posities in die waarvan wordt verwacht dat ze zullen dalen. Met andere woorden, afhankelijk van of de IRR zal stijgen of dalen.
Ze kunnen een deel van de strategie samenstellen door te handelen in staatsobligaties en een ander deel in bedrijfsobligaties (privaat). Op deze manier worden ze alleen blootgesteld aan het solvabiliteitsvermogen van de entiteit zelf, waarbij achtergrondruis wordt geëlimineerd.
Om dit soort strategieën te ontwikkelen, moeten de beheerders van hedgefondsen een solide kennis hebben van de gevoeligheid van obligatieprijzen voor rentewijzigingen.
Deze strategie is gebaseerd op het benutten van de bedrijfsoperaties die plaatsvinden, zoals fusies, overnames, kapitaalherstructureringen, afsplitsingen, enz. Het probeert de prijsontwikkeling te anticiperen die kan voortvloeien uit dit soort gebeurtenissen.
Het kan voorkomen dat er wordt geïnvesteerd in aandelen die op de rand van faillissement staan of in ernstige financiële moeilijkheden verkeren. Afhankelijk van de ervaring en het managementvermogen van het bedrijf, is het mogelijk om dit soort situaties om te keren en zou het bedrijf een groot groeipotentieel hebben (de activa zouden tegen een lage prijs worden gekocht). Anders kan er altijd een shortpositie worden ingenomen.
Het gaat erom de ontwikkeling van de spread of het verschil tussen de rentetarieven van de staatsobligaties van twee bepaalde landen te voorspellen. Ze kunnen worden uitgevoerd op activa die op dezelfde of op verschillende termijnen zijn uitgegeven.
Dit soort strategieën hebben meestal een extra risico: de wisselkoers van valuta's. Dit risico kan echter worden gemitigeerd of verminderd met derivaten instrumenten. Net zoals er fondsen met valuta dekking bestaan.
Over het algemeen worden Hedge Funds, vanwege hun grotere complexiteit, beschouwd als producten bestemd voor gekwalificeerde en institutionele beleggers. Hun minimale kapitaaleisen zijn meestal hoger. Het is een ander speelveld.
In ieder geval zijn ze zo sterk gegroeid in aantal, inschrijvingen en populariteit dat ze de interesse van allerlei soorten traders en beleggers hebben gewekt.
Zozeer zelfs dat de AFM de vrije beleggingsfondsen beschouwt als een toegankelijk product voor particuliere beleggers. Voor niet-professionele klanten is echter een minimale investering van 100.000 € vereist en moet schriftelijk worden bevestigd dat zij de risico's kennen.
Naast pure Hedge Funds, zijn er ook beleggingsfondsen die bestaan uit Hedge Funds. Met andere woorden, net zoals er fondsen van fondsen zijn (beleggingsfondsen die in andere beleggingsfondsen investeren in plaats van directe investeringen te doen), kunnen we de fondsen van Hedge Funds vinden.
De AFM zelf biedt een reeks adviezen voor de belegger in Hedge Funds:
Een voorbeeld van Hedge Funds vinden we in het Commodity Discovery Fund, (ISIN: NL0006367450). Dit fonds past fundamentele analysetechnieken toe om te beleggen in aandelen waarvan de marktwaardering inefficiënt wordt geacht, hetzij door onderwaardering of overwaardering. Het fonds kan zowel short- als longposities innemen op basis van de resultaten van de analyses. Het heeft geen enkele beperking (noch geografisch, noch sectoraal, noch qua marktkapitalisatie, enz.).
Het heeft de mogelijkheid om financiële derivaten te gebruiken en het valutarisico kan variëren tussen 0% en 100%.
In de Verenigde Staten zijn er duizenden hedgefondsen verdeeld over de volgende strategieën:

Hoewel verschillende studies hebben aangetoond dat ze als categorie de SP500 niet overtreffen, grotendeels vanwege hun commissiestructuur, moet worden opgemerkt dat verschillende van de grootste beleggers van de afgelopen 20 jaar hedgefondsen beheren. Misschien wel de bekendste zijn die van Soros (Global Macro) en Jim Simons (Renaissance).