Fundamentele Analyse


Het idee van dit artikel is om de basis te leggen voor fundamentele analyse, zodat je je op een gestructureerde en allesomvattende manier kunt verdiepen, afhankelijk van je eigen situatie.
De fundamentele analyse is een type beursanalyse dat probeert de theoretische prijs van een aandeel te bepalen door het bestuderen van alle variabelen van de financiële staat van het bedrijf dat de waarde beïnvloedt.
Laten we vervolgens kijken naar welke financiële variabelen van het bedrijf de fundamentele informatie vormen, die we later zullen gebruiken om onze analyses te maken en te zien of deze overeenkomt met de beurskoers:
De balans van een bedrijf, is een financieel rapport dat de financiële situatie van een bedrijf op een specifiek moment weergeeft. Het biedt informatie over de activa, passiva en het eigen vermogen van het bedrijf.
De balans van een bedrijf biedt verschillende sleutelvariabelen voor fundamentele analyse.
Er kunnen verschillende subtypes worden onderscheiden:
De resultatenrekening, ook bekend als de winst- en verliesrekening, is een financieel rapport dat de inkomsten, uitgaven en winstof verlies van een bedrijf toont over een specifieke periode.
De winst- en verliesrekening levert essentiële informatie voor de fundamentele analyse van een bedrijf. Enkele van de belangrijke variabelen die uit deze financiële verklaring kunnen worden gehaald zijn:
Het cashflow overzicht is een financieel rapport dat de inkomsten en uitgaven van een bedrijf toont over een specifieke periode. Het geeft informatie over hoe contant geld wordt gegenereerd en gebruikt in operationele, investerings- en financieringsactiviteiten.
In het cashflow overzicht, kunnen verschillende belangrijke variabelen worden gevonden:
Nu weten we wat de meest interessante informatie van een bedrijf is. Maar, wat kunnen we hiermee met de fundamentele analyse? Dit wordt behandeld in het volgende deel.
De schuldratio bepaalt welk deel van de activa van een bedrijf wordt gefinancierd door schuld. Vervolgens wordt er een ratio berekend waarbij de schuld van een bedrijf wordt vergeleken met de activa van dit bedrijf.
Met andere woorden, schuldratio's geven aan hoeveel kapitaal van leveranciers en schuldeisers betrokken is bij de activa van het bedrijf, en hoe goed het bedrijf in staat is om die schulden af te lossen met die activa.
Met andere woorden, de schuldratio's berekenen de verhouding van deelname van het kapitaal van leveranciers en schuldeisers in de activa van het bedrijf, en de vaardigheid van het bedrijf om de schulden te betalen met de activa. Dus:
Het belang van schuldratio's ligt in het feit dat ze betrouwbare indicatoren zijn berekend op basis van kwantitatieve gegevens die de financiële gezondheid van het bedrijf onthullen, evenals de stabiliteit en duurzaamheid van de onderneming op middellange en lange termijn.
Bovendien gebruiken beleggers deze ratio's om het risiconiveau te bepalen en ervoor te zorgen dat het bedrijf solvabel is, kan voldoen aan zowel huidige als toekomstige financiële verplichtingen, en een rendement op hun investering kan genereren.
Hier zijn de belangrijkste schuld- of solvabiliteitsindicatoren:
De rendementsratio's zijn wiskundige berekeningen die ons helpen te weten of een bedrijf voldoende verdient om zijn kosten te dekken en ook winst te maken voor zijn eigenaren.
In een bedrijf zijn er veel verschillende kosten om rekening mee te houden: personeelskosten, belastingbetalingen, afschrijvingen, bankrente, enz. Het kan gebeuren dat een bedrijf winstgevend is in een bepaald gebied maar verlies lijdt in een ander.
Precies daarom bestaan er verschillende rendementsratio's. Deze stellen ons in staat om de resultaten van het bedrijf te vergelijken in verschillende winst- of verliesposten:
De waarderingsratio is een maatstaf voor de evaluatie van het beheer of de prestaties van een effectenportefeuille en wordt gedefinieerd als de alfa-coëfficiënt per eenheid van eigen of specifiek risico:
We gaan verder met onze macro-aanpak om de gehele fundamentele analyse te organiseren. We weten al waar we de informatie vandaan kunnen halen en hoe we deze kunnen groeperen. Maar, welke soorten analyses kunnen er worden uitgevoerd met zoveel cijfers en ratio's? Ik leg het je hieronder uit:
De bottom-up analyse op de beurs is een benadering die wordt gebruikt om individuele aandelen te evalueren en te selecteren op basis van een gedetailleerde analyse van de kenmerken en fundamenten van elk bedrijf. In plaats van zich te concentreren op macro-economische factoren of op de algemene staat van de markt, richt de bottom-up analyse zich op de studie van bedrijven op individuele basis.
Met andere woorden, het streeft ernaar om elementen zoals de financiële overzichten van het bedrijf, de kostenstructuur, het bedrijfsmodel, de kwaliteit van het management, de producten of diensten, de concurrentiepositie, de groeistrategie en andere specifieke factoren van het bedrijf te onderzoeken. Het doel is om aandelen te identificeren die als ondergewaardeerd worden beschouwd of die een aanzienlijk groeipotentieel hebben op basis van hun fundamentele analyse.
Deze benadering omvat een grondige analyse van de financiële rapporten, het relevante nieuws, de vooruitzichten van het bedrijf en alle andere relevante gegevens die de prestaties kunnen beïnvloeden. Er kunnen ook kwalitatieve aspecten in overweging worden genomen, zoals de reputatie van het bedrijf, de innovatie of de vraag naar zijn producten.
De top-down analyse op de beurs is een benadering die wordt gebruikt om investeringsbeslissingen te nemen op basis van de analyse van macro-economische factoren en de algemene staat van de markt, om vervolgens de aandelen of sectoren te selecteren waarvan wordt verwacht dat ze zullen profiteren van deze omstandigheden.
In de top-down analyse beginnen we met het analyseren van macro-economische aspecten, zoals de economische groei, inflatie, rentetarieven, overheidsbeleid en andere relevante economische indicatoren. Van daaruit wordt de impact beoordeeld die deze factoren kunnen hebben op verschillende sectoren van de economie.
Van de sectoren die als veelbelovend worden beschouwd, wordt een gedetailleerdere analyse uitgevoerd van de bedrijven binnen die sectoren.
De top-down analyse stelt beleggers in staat om beslissingen te nemen op basis van macro-economische trends en vooruitzichten. Het doel is om de sectoren of gebieden van de economie te identificeren die naar verwachting een sterke prestatie zullen leveren op basis van macro-economische factoren, en vervolgens de aandelen van bedrijven te selecteren die als het meest veelbelovend worden beschouwd binnen die sectoren.
Laten we eens kijken welk soort bedrijven we kunnen vinden na onze respectievelijke analyses:
De blue chips zijn aandelen met een hoge marktkapitalisatie; dat wil zeggen, die aandelen waarvan de waarde (aandelenprijs x totaal aantal aandelen) een van de hoogste op de markt is.
.jpg?1685441037)
Een blue chip is een volwassen bedrijf dat al jaren marktleider is, met een solide balans en een hoge marktkapitalisatie, wat resulteert in veel liquiditeit (groot aanbod en vraag naar zijn aandelen) en prijsstabiliteit. Meestal zijn dit bedrijven die een stabiel en groeiend dividend uitkeren over de tijd.
De definitie verandert afhankelijk van de markt en er zijn geen vastgestelde grenzen. Nederlandse blue chips zouden in de Verenigde Staten worden beschouwd als bedrijven met een kleine of middelgrote marktkapitalisatie. Bijvoorbeeld, in ons land zouden bedrijven zoals Unilever, Philips, Heineken of ASML blue chips zijn. Terwijl dit in de Verenigde Staten bedrijven zoals Apple, VISA of Coca-Cola zouden zijn. Het zijn allen gevestigde stabiele bedrijven die al vele jaren beursgenoteerd zijn, waarvan de marktkapitalisatie hoog is en bovendien en solide balans hebben.
Value-aandelen, ook wel waardeaandelen genoemd, zijn aandelen van bedrijven in gevestigde sectoren, doorgaans met aanzienlijke toetredingsdrempels, en vaak defensief opereren. Deze aandelen vertonen over het algemeen veel minder volatiliteit dan groeiaandelen.
Elektriciteitsbedrijven, voedselbedrijven of infrastructuurbedrijven zijn voorbeelden van bedrijven die bestaan uit waardeaandelen. Over het algemeen besteden bedrijven die bestaan uit value-aandelen hun winsten aan het uitkeren van dividenden.
Penny stockszijn aandelen van kleine kapitalisatiebedrijven die op de beurs worden verhandeld, soms behorend tot bedrijven die problemen hebben of hebben gehad in het verleden, en daarom grote schommelingen in hun koers kunnen vertonen.
Meestal is hun prijs lager dan een euro, of zelfs maar een paar cent, wat de schommelingen in de koers versterkt. Als een aandeel bijvoorbeeld wordt verhandeld tegen 0,10 euro, betekent een verandering van een cent (0,01) een schommeling van 10%.
En tot slot, groeiaandelen. Dit zijn aandelen van bedrijven die zich in een expansiefase bevinden en waarvan wordt verwacht dat ze in de komende jaren zullen blijven groeien. Meestal gaat het om aandelen van bedrijven die actief zijn in zeer veranderlijke markten en met sterke concurrentie, zoals de technologiesector.
In de eeuwige dialectiek van technische analyse vs fundamentele analyse, zullen we op een meer of minder samengevatte manier zien, zoals we in het hele artikel hebben gedaan, hoe elk van de beursanalyses verschilt:
Laten we eens kijken naar de belangrijkste beleggers in de geschiedenis en van dit moment, die het idee van fundamentele analyse als een van de meest verstandige en winstgevende ideeën hebben gepopulariseerd.
Benjamin Graham werd geboren in Londen, waarna hij kort na zijn geboorte met zijn familie naar New York verhuisde. Na een paar jaar in armoede te hebben geleefd en de dood van zijn vader te hebben meegemaakt, studeerde hij af aan Columbia als een van de meest opvallende studenten van zijn klas. Na zijn afstuderen begon hij te werken op Wall Street en later richtte hij het bedrijf Graham-Newman Partnership op.
Gedurende zijn carrière als belegger ontwikkelde hij de investeringsfilosofie value investing samen met David Dodd, gebaseerd op het investeren in bedrijven met een lage beurskoers in verhouding tot hun waardering op basis van fundamentals . Enkele waarderingsratio's van deze filosofie zijn het dividendrendement, de prijs ten opzichte van de winst, of de prijs ten opzichte van de boekwaarde.
_in_1950.jpg?1685439867)
Warren Buffett, geboren in Omaha in 1930, is een Amerikaanse investeerder en zakenman bekend als het orakel van Omaha . Hij is voorzitter van het investeringsbedrijf Berkshire Hathaway en een van de rijkste en invloedrijkste mannen ter wereld, zonder zijn belangrijke filantropische werk te vergeten.
Vanaf jonge leeftijd toonde hij een grote interesse in economie en investeringen. Zulke successen heeft Warren Buffett behaald in de wereld van investeringen dat hij wordt beschouwd als de beste investeerder aller tijden .
Peter Lynch is een van de grote beleggers in de geschiedenis. Net als andere grote figuren in de wereld van de handel, is hij een legende geworden onder liefhebbers en professionals in de kapitaalmarkt.
Lynch beheerde tussen 1977 en 1990 het belangrijkste hedgefonds in de Verenigde Staten: de Magellan van Fidelity Investments. Van daaruit bouwde hij een opmerkelijke carrière op, waarin hij winsten voor Fidelity behaalde van gemiddeld 29% tot 30% per jaar. Een knappe prestatie, die de efficiëntie van deze man om investeringen te doen vertegenwoordigt.
David LeFevre Dodd (23 augustus 1895 - 18 september 1988) was een Amerikaanse financieel analist, auteur, econoom en belegger. In zijn studententijd was Dodd een beschermeling en collega van Benjamin Graham aan de Columbia Business School.
De Wall Street Crash van 1929 (zwarte dinsdag) ruïneerde Graham bijna, die het jaar ervoor was begonnen met lesgeven aan zijn alma mater, Columbia. De crash inspireerde Graham om een meer conservatieve en veilige manier van beleggen te zoeken. Graham stemde ermee in om les te geven op voorwaarde dat iemand aantekeningen zou maken. Dodd, toen een jonge instructeur aan Columbia, bood zich vrijwillig aan. Die transcripties dienden als basis voor een boek uit 1934: Veiligheidsanalyse (Security Analysis), dat het concept van waardebeleggen introduceerde. Het is de langst gepubliceerde beleggingstekst ooit.
