Fundamentele Analyse

Er zijn verschillende langetermijnbeleggingsstrategieën op de beurs. In dit artikel richten we ons op de belangrijkste langetermijnbeleggingsstrategieën zoals: Warren Buffett, Piotroski score, CAN SLIM, de magische formule van Greenblatt, de Maximen van Templeton en de Permanente Portefeuille van Harry Browne.
Kortetermijnbelegging of langetermijnbelegging. Alle mensen die hebben geïnvesteerd, investeren of gaan investeren op de beurs, gaan door die fase waarin ze zich afvragen hoe lang ze hun investeringen zullen aanhouden.

Er zijn beleggers die kiezen voor kortetermijn operaties, dat zijn investeringen met een duur van niet meer dan een jaar, gebaseerd op technische analyse en er zijn beleggers die kiezen voor langetermijnbeleggingen (die waarin wordt geïnvesteerd om winst te behalen over vijf jaar of decennia later) met behulp van fundamentele analyse.
Er zijn geen exacte periodes die ons aangeven wat als kortetermijn, middellangetermijn en langetermijn wordt beschouwd: elke belegger zal zijn kortetermijn of middellangetermijn beschouwen afhankelijk van zijn doelen (voor sommigen kan hun kortetermijn dagen zijn, terwijl voor anderen het meerdere jaren kan zijn).
Beleggingen met een duur van tot 1 jaar worden geclassificeerd als kortetermijnbeleggingen, terwijl er geen specifieke periode is vanaf wanneer een belegging als langetermijn wordt beschouwd. Sommigen beweren dat vanaf 5 jaar het niet meer als middellangetermijn wordt beschouwd en als langetermijn wordt beschouwd, terwijl anderen zeggen dat deze verandering plaatsvindt vanaf 10 jaar vanaf het moment van de investering. Over het algemeen is er bij langetermijnbeleggingen meer rust bij het nemen van beslissingen, het is niet nodig om beslissingen van minuut tot minuut te nemen en het is mogelijk om dagen na te denken over wat te doen met de aandelen.
Voor meer details kunt u enkele van onze artikelen over beleggen in aandelen en de gebruikte analyses lezen
Beleggen op de beurs is een volledig subjectieve materie: wat de ene belegger op een bepaalde manier ziet, kan een andere belegger op een tegenovergestelde manier zien en omgekeerd. Daarom voert elke belegger zijn strategie uit op basis van wat hij het belangrijkst vindt bij het waarderen van een aandeel en afhankelijk van hoe risicomijdend of risicobereid hij is. Daarom zijn er bij langetermijnbeleggingen veel theorieën of technieken om de waarde van een bedrijf te beoordelen en zo te beslissen of het tijd is om aandelen te kopen of niet.
Hieronder analyseren we enkele van deze langetermijn investeringsstrategieën:

Warren Buffett wordt beschouwd als de beste leerling van Benjamin Graham en mogelijk de beste belegger aller tijden. Warren Buffett doet normaal gesproken langetermijnbeleggingen. Al zijn investeringsbeslissingen zijn gebaseerd op "value investing", en de pijlers waarop hij zijn investeringen baseert zijn de volgende:
De veiligheidsmarge is essentieel om het risico van investeringen te verminderen en de rentabiliteit ervan te verhogen. Bovendien beïnvloedt de veiligheidsmarge de toekomstige rentabiliteit van investeringen; hoe groter de veiligheidsmarge, hoe hoger de toekomstige rentabiliteit van een investering.
Warren Buffett baseert zijn investeringen ook op een reeks basisprincipes:
De Piotroski Score is een methode voor de waardering van de kwaliteit van een bedrijf met behulp van value investing, waarmee de belegger de beste opties kan analyseren voor het doen van een langetermijninvestering. De door Joseph Piotroski gepubliceerde methode omvat 9 vereisten, de benodigde informatie voor de analyse kan zowel uit de winst- en verliesrekening als uit de balans worden verkregen.

Elk punt dat een bedrijf behaalt, levert een punt op, de maximale score is 9, het bedrijf dat deze score behaalt, wordt beschouwd als het perfecte bedrijf.
Het is uiteraard erg moeilijk om bedrijven te vinden die 9 punten behalen en daarom Joseph Piotroski beschouwde dat bedrijven met een score hoger dan 7 in de aandelenportefeuille konden worden opgenomen. Als de situatie van het bedrijf verslechtert, zal ook de score verslechteren; als het bedrijf de drempel van 7 punten verliest, moet het worden verkocht.
De 9 punten van de Piotroski Score zijn:
CAN SLIM is een filosofie voor het selecteren, kopen en verkopen van aandelen, ontwikkeld door William O'Neil, redacteur van Investors Business Daily. Het succes van deze methode wordt als groter beschouwd bij langetermijnbeleggingen. De naam is een acroniem van elk van de punten van deze beleggingsstrategie.

C = Current earnings (Huidige inkomsten). Men moet alleen aandelen kopen waarvan de winst per aandeel (WPA) in het laatste kwartaal is gegroeid ten opzichte van het voorgaande jaar.
A = Anual earnings (Jaarlijkse inkomsten). Het te kiezen bedrijf moet een goede jaarlijkse groei hebben laten zien in termen van WPA gedurende de laatste vijf jaar.
N = New (Nieuw). O'Neil beschouwt een goed bedrijf als een bedrijf dat veranderingen heeft ondergaan. Veranderingen kunnen worden begrepen als de benoeming van een nieuw managementteam, de lancering van een nieuw product, het betreden van een nieuwe markt, of het vestigen van een nieuw record in de aandelenprijs.
S = Supply and Demand (Aanbod en Vraag). De S staat voor aanbod en vraag. De analyse van vraag en aanbod in de CAN SLIM-methode stelt dat het gemakkelijker is voor een klein bedrijf, met een kleiner aantal uitstaande aandelen, uitzonderlijke winsten te laten zien.
L = Leader or Laggard (Leider of Achterblijver). Het is van vitaal belang te onderscheiden tussen de marktleiders en degenen die achterblijven. In elke industrie zijn er altijd bedrijven die grote winsten voor de aandeelhouders genereren en bedrijven die achterblijven. Een bedrijf kan lijken alsof het hetzelfde product en bedrijfsmodel heeft als andere in de sector, maar we moeten niet in dat bedrijf investeren, alleen omdat de aandelen goedkoop lijken of ons sympathiek overkomen. Goedkope aandelen zijn goedkoop om een reden, meestal omdat ze achterblijven op de markt. Nu een aandeel van een leidend bedrijf kopen kan nu duurder zijn, maar het zal de moeite waard zijn na verloop van tijd.
I = Institutionele Sponsoring (Institutionele Sponsoring). O'Neil erkent het belang van bedrijven met enige institutionele sponsoring. Dit criterium is in wezen gebaseerd op het idee dat als een bedrijf geen enkele institutionele sponsoring heeft, daar een reden voor is. CAN SLIM suggereert dat het de moeite waard is om te investeren in een aandeel dat minstens drie institutionele sponsors heeft. Echter, men moet voorzichtig zijn als een groot deel van de aandelen van het bedrijf in handen is van instellingen. CAN SLIM erkent dat een bedrijf "overgekocht" kan zijn en wanneer dit gebeurt, is het niet langer het moment om te kopen. Als een aandeel veel institutionele eigenaren heeft, kan elk soort slecht nieuws een verkoopspiraal veroorzaken.
M = Markt Richting (Marktrichting). Bij het selecteren van de aandelen waarin geïnvesteerd gaat worden, is het belangrijk om te herkennen in welk type markt we ons bevinden. Het is niet hetzelfde om te investeren in een bull market (stijgende markt) of een bear market (dalende markt). Als beleggers de marktrichting niet begrijpen, kunnen ze eindigen met investeren tegen de trend in en hun winsten in gevaar brengen of zelfs aanzienlijk verliezen.
Sir John Templeton was de oprichter, in 1947, van de organisatie Franklin Templeton Investments. Tegenwoordig wordt hij beschouwd als een van de meest verstandige en gerespecteerde beleggers ter wereld.

In plaats van richtlijnen te volgen die zijn gebaseerd op ratio's en percentages, zoals het geval is bij andere langetermijnbeleggingsstrategieën, volgde John Templeton fundamentele principes die gebaseerd zijn op het observeren van het marktgedrag. De maximen van Templeton zijn als volgt:
Joel Greenblatt, auteur van het bekende boek "Het kleine boek dat de markt nog steeds verslaat", stelt dat een beurswaarde op lange termijn zijn werkelijke waarde bereikt, terwijl deze waarde op korte termijn kan worden beïnvloed door emoties.
Daarom is zijn langetermijnbeleggingsstrategie gericht op het vinden van goede bedrijven tegen spotprijzen, een van de basisprincipes van value investing, door middel van zijn magische formule:
Kapitaalrendement: EBIT / (Netto Bedrijfskapitaal + Netto Vaste Activa)
Een andere van de bekendste langetermijnbeleggingsstrategieën is de zogenaamde Permanente Portefeuille. Deze strategie is vooral gericht op beleggers met een conservatief profiel, omdat deze zich kenmerkt door zijn eenvoud, stabiliteit en veiligheid.
Deze portefeuille bestaat uit vier gediversifieerde waarden: aandelen, langlopende obligaties, goud en liquiditeit, met als doel elke economische situatie het hoofd te kunnen bieden. Als je meer wilt weten, kun je dit artikel lezen over deze portefeuille, wie Harry Browne was en hoe je de Permanente Portefeuille kunt repliceren,
Zoals je hebt kunnen zien, zijn er veel theorieën voor langetermijnbeleggen, elk gebaseerd op hun eigen ideeën. Een belegger kan de ene of de andere langetermijnbeleggingstheorie volgen, maar het belangrijkste is dat elke belegger de strategie aanpast of een eigen strategie uitvoert, afhankelijk van de voorkeuren die hij heeft bij het waarderen van aandelen. We denken niet allemaal op dezelfde manier, dus iedereen moet zijn eigen gedachten en idealen volgen bij het beleggen.
De value of waardebelegging is een van de belangrijkste langetermijnbeleggingsstrategieën die beleggers vaak kiezen. Het is gebaseerd op de aankoop van activa met een intrinsieke waarde die lager is dan de huidige prijs. Dit verschil wordt de "veiligheidsmarge" genoemd.
De belegger koopt tegen een lage prijs met als doel dat deze zich aanpast tot hij zijn intrinsieke waarde bereikt, dat wil zeggen zijn "werkelijke" waarde. Dit type strategie wordt meestal aanbevolen voor kleine en middelgrote bedrijven.
Over het algemeen hebben de aandelen van grote bedrijven veel informatie en liquiditeit, waardoor in die gevallen de veiligheidsmarge laag is en grote langetermijnwinsten worden vermeden.
Deze Growth strategie is een groeistrategie. Het doel is om bepaalde bedrijven te identificeren waarvan beleggers denken dat ze in de toekomst sterk zullen groeien, dit kunnen grote of kleine bedrijven zijn.
De strategie is gebaseerd op een kwalitatieve analyse en factoren zoals het belang van het bedrijf in de sector waarin het actief is, het marktaandeel en de verwachte groei in de potentiële markt.
Deze strategie heeft als doel bedrijven en sectoren te identificeren die op de lange termijn groeikansen en uitbreidingsprojecties bieden.
De Momentum-investeringsstrategie heeft als doel activa met een goede beursontwikkeling in de voorgaande maanden te verwerven, om ze vervolgens te verkopen als de prognose negatief is. Deze strategie probeert te profiteren van de trend van het actief.
Beleggers moeten deze ontwikkelingen analyseren met behulp van technische analyse tools, op basis van grafieken die hen in staat stellen bepaalde patronen te detecteren om te anticiperen op de toekomstige ontwikkeling van een waarde op basis van historische prijzen.
Dit type dividendbeleggingsstrategie of "DGI" in het Engels, heeft als doel te investeren in bedrijven die doorgaans een deel van hun winst uitkeren aan hun aandeelhouders, om zo passief inkomen te genereren.
Investeren in bedrijven die dividenden uitkeren, los van de aandelenprijs, de strategie is gebaseerd op het feit dat het bedrijf dividenden uitkeert. Er wordt vaak gezocht naar bedrijven die al jaren dividenden uitkeren. In de VS zijn er een aantal grote bedrijven die hun dividend de afgelopen 25 jaar hebben verhoogd, waaronder McDonald's en PepsiCo, en zij zijn niet de enigen.
Investeren in grondstoffen of commodities is ook een strategie die als doel heeft goud te verwerven, zilver, te investeren in olie of koper, naast andere metalen en commodities.
Bijvoorbeeld, men kan investeren in een bedrijf in de oliesector of zelfs in een mijnbouwbedrijf dat goud of koper wint door hun aandelen te kopen of in commodities via de termijnmarkt.
Een andere strategie is om te investeren in indexen die de ontwikkeling van een bepaalde portefeuille van commodities repliceren via exchange-traded funds. Hoewel de prijzen dalen, kunnen de langetermijnprognoses om verschillende redenen stijgen.
Kende je al deze investeringsstrategieën? Mis je er een?